post

Dziś był kolejny dzień. Ni to kiepski ni to znośny.. Lepiej że bł niżby go miało nie być. Mogłem sobiepo gadać pośmiać się. Jednak prawdziwych przyjaciół ma się bardzo niewielu. Jest za kogo dziekowac. Tak wiec dziekuje. Po milym posktaniu czas przyszedl na spacer. Jak zwykle kierunek jeden - droga debinska, czyli ulubiona Dolna Wilda. Spacer jak rok temu [jest tu nawet gdzieś post z krótka relacją] ciemno, śnieżnie, światłą latarni, muzyka, przejeżdzające smoachody. Z tym że stan serca i duszy inny. Zupełnie. Ile się zmieniło przez ne rok. Za dużo chyba. Za dużo zmian nawet jak na mnie. Zagubilem sie w tym definitywnie pogrzebany pod piachem własnego życia [nie mylić z pogrzebem]. no cóz czas zmartwychwstać nie jkao zombie ale czysty nowy lepszy [?!] człowiek. Tak to ten moment w ktorym trzeba sie wziac w garsc [po raz ktory w ciagu ostanitch 6 dni?!]. Czas leczyc sie psychicznie [we własnym zakresie]. Znormalnieć. Wydborzeć. Wyrozsądnić i jescze raz znormalnieć, ale mimo to pozostać radosnym pelnym pogody ducha i otwartym czlowiekiem.

Dziś sobie za pomocą śniegu rozkminiałem jak to jest kiedy ludzie są ze sobą. Trzymam w obu rękach troche sniegu i ukształtowałem z nich kulę. to byl ten moment kiedy ludzie sie poznali blziej. Nastepnie zaczlame w tej kuli drazyc dziure palcem az sie nie orzpadla na rowne polowki. to wtedy keidy nastepuje klotnia zdrada[!] nieporozumienie.
Mam w moich rekach bez rekaiwczek dwie polowki i jetem panem ich losu. Postanowiłem  je połączyć na nowo. Nie były już tka idelane jak wcześniej... A jednak! Chwilę z nimi spacerowałem i ciepło mych dłoni sprawilo ze snieg się zlepił a kształt był lepszy niż przed zabiegiem rozdzielenia. to jest coś. Jak ciepło może ładnie scalac ludzi.

- No więc?
- Make love not war.

Tak na koniec umieszcze jescze małą fotorelację.
zdjecie1 - bo ja mam serce z lodu
zdjecie2 - z sercem w podrózy
zdjecie3 - przekaując miłośc dalej