Takie teraz mam myśli. Plątanina bez ładu i składu.
Ale jako człowiek na poezję wrażliwy i przedewszystkim MĘŻCZYZNA
sprezentuję dwa wiersze Kazimierza Perzerwy - Tetmajera. Wybaczcie za wydźwięk, ale brak mi takiego że to ujmę "Duchowego erotyzmu". Nie zwierzęcowści, tylko niegrzeczności. No cóż końcu mogę bez obaw się do tego przyznać, a to początek góry lodowej. Tak więc zaczynamy sonetem:
VIRGINI INTACTAE
Ust twych więc usta nie tknęły niczyje?
Nikt nie uścisnął twojej drżącej ręki?
Nikt się nie oplótł w twoich włosów pęki
ani się wessał w twoją białą szyję?
Nikt się nie wsłuchał, jak twe serce bije,
jak omdlewają słów błękitne dźwięki,
a ciała twego kształt smukły i miękki
zdrój tylko widział i wodne lilije?
I nigdy dumne to królewskie ciało
w niczyich ramion uścisku nie drżało?
Pragnienie twoje jest jak blask o wschodzie?
Nigdy w tych oczu słonecznym ogrodzie
nie trysła rozkosz kwiatami złotem! ?
Pójdź! Tyś jest szczęściem najwyższym na ziemi!
..aby przejść do torchę mało duchowego ale no stety niestety full-ero:
LUBIĘ KIEDY KOBIETA
Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie
i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz